Hoe gedraag ik me ‘normaal’?  Hoe hoor ik me te gedragen? Deze vraag probeer ik al zo lang ik me herinner te beantwoorden. Functioneren in een groep vind ik moeilijk. Het voelt alsof ik door een mijnenveld navigeer met de instructies in het Grieks op een gebruikt servetje gekladderd. En voor de duidelijkheid: ik spreek […]

Ik heb volgens velen een stoornis. Het zit natuurlijk al in de naam: ASS, autisme spectrum stoornis. Om er nog een schepje bovenop te doen; ik heb ook nog ADHD. De tweede D staat voor het Engelse disorder, in het Nederlands: stoornis. Nu kun je gaan muggenziften of ik er niet zelf voor kies om

Wanneer eindigt een vriendschap? Waar ligt het punt dat je het opgeeft, omdat je beseft dat het eigenlijk al heel lang eenrichtingsverkeer was? Hoe bepaal je dat het tijd is om los te laten? En… is dat uiteindelijk echt zo erg, of verdrietig? Enkele maanden geleden schreef ik over de start van mijn zoektocht naar

Het valt me op dat er de laatste jaren steeds meer aandacht is voor de diagnose autisme bij vrouwen. Wat opvalt, is dat het juist vaak vrouwen zijn die de diagnose pas later in hun leven krijgen. Voorheen, toen ik nog een kind was, waren het vrijwel uitsluitend jongens die de diagnose kregen. Psychologen zoeken

Het dagelijks leven is een aaneenschakeling van keuzes. Het overgrote deel maakt men zonder er echt bij stil te staan. Ze komen voort uit routine of door middel van persoonlijke voorkeuren. Hoe laat sta ik morgen op? Welke kleren doe ik aan? Poets ik mijn tanden voor of na het ontbijt? Normaal maakt men deze

Van jongs af aan voelde ik al dat ik anders was dan de andere kinderen. Op de basisschool stond ik vaak alleen en ben ik zelfs gepest. Eenzaam vond ik het niet. Ik had er geen behoefte aan om vriendschappen op te bouwen met kinderen die zo vreselijk tegen elkaar konden doen. Dat veranderde op

Ik ben al een tijdje in beeld bij hulpverleners. En met ‘een tijdje’ bedoel ik al meer dan tien jaar. Naar het schijnt zit ik heel erg ingewikkeld in elkaar. Zelf vind ik het wel meevallen, maar daar denken hulpverleners dus anders over. Feit is dat zorgverzekeraars per sé een labeltje willen zien voor ze

Meestal gaat het schrijven van artikelen over autisme me vrij makkelijk af. Ik schrijf over onderwerpen waar ik wellicht in het leven tegenaan loop, maar waarvan ik redelijk heb geaccepteerd dat ik nu eenmaal zo in elkaar zit. Vaak sluit ik ook af in de goede hoop dat het iets is wat uiteindelijk wel goed

Sinds een aantal maanden hebben ze iets nieuws op de sportschool: e-gym. Ieder apparaat is nu voorzien van een tablet. Hierop is heel overzichtelijk weergegeven hoe zwaar je het apparaat moet instellen en hoeveel herhalingen je moet doen. Je scant je sportpas en het apparaat weet precies dat jij het bent. Je hebt dus geen

Ik doe aan associatie-denken. Ik heb het idee dat veel mensen, vooral die met autisme, dit doen. Echter verbaasde het me dat niet iedereen dat doet. Laatst heb ik van een kennis loempia’s gekocht voor een goed doel. Nu is “gekocht” een misleidend woord, omdat ik ze nog niet heb betaald. Ik heb hem al

De afgelopen tijd zijn er in mijn leven een aantal triggers geweest die hebben geleidt tot niet wenselijk gedrag, met andere woorden; ik heb mezelf in gevaar gebracht. Daardoor ben ik nu die triggers aan het evalueren en aan het kijken hoe het anders kan. Nu is het handig om te weten wat precies een

Als iemand met een gegeneraliseerde angststoornis kom ik vaak uitdagingen tegen. Deze kunnen al in het normale leven voorkomen. Wat voor sommige mensen heel normaal is, kan voor mij een grote uitdaging zijn. Iets ‘normaals’ zoals boodschappen doen bijvoorbeeld of iets leuks gaan doen met je vrienden of naar uiteten gaan. Mijn hoofd is constant

Met mijn autisme zijn er bepaalde periodes in het jaar uitdagender dan andere. De maand februari en dan met name de carnavalsperiode, is zo’n periode waar ik elk jaar weer tegenop zie. Al het ritme en alle structuur is voor enkele dagen volledig verdwenen. Ik herken de mensen om me heen bijna niet door de

‘Maakt niet uit, doe maar wat.’ Een veel gebruikt antwoord als ik iemand vraag wat ze willen eten of drinken als ze bij me op bezoek komen. Het klinkt inschikkelijk, de ander wil me laten weten dat hij of zij geen hoge eisen stelt aan mijn gastvrijheid. Dan hoef ik niet al teveel moeite voor

Als autist heb ik regelmatig gemengde gevoelens over hoe we worden neergezet in de media. Aan de ene kant vind ik het mooi dat er steeds meer aandacht en begrip voor is, aan de andere kant zie ik dat er een vrij eenzijdig beeld van autisme wordt geschetst. Een tijdje geleden kwam ik de serie