Uitwisselen van informatie als positieve interactie

Bij autisten onderling is het een ongeschreven wet dat je naar iemand luistert terwijl die van wal steekt. Dit getuigt van respect, want het uitwisselen van informatie is voor ons een manier om positieve interactie op te zoeken.

Soms, wanneer het om interesses gaat die emotioneel belangrijk voor ons zijn, kan het een teken zijn van vertrouwen om het met iemand anders hierover te hebben. We stellen ons in deze gevallen heel kwetsbaar op. Veel neurotypische mensen hebben dit echter niet door en snappen het dan ook vaak niet. Ik denk dat bijna alle autisten wel eens “hou nou eens op over [onderwerp]” te horen hebben gekregen, terwijl we graag onze informatie delen. Neurotypische mensen vinden dan vaak dat je hun tijd verdoet. Maar wij moeten wel tot in den treure praatjes over het weer en de kleinkinderen aanhoren. Altijd maar die koetjes en kalfjes, dat kletsen om te kletsen. Dan is het af en toe toch lekker om dieper op de materie in te gaan?

Mijn tijd verdoe je niet, hoor, wees maar niet bang. Ik kan er heel blij van worden wanneer iemand enthousiast en uitgebreid over interesses vertelt, ook al snap ik er helemaal niets van. Soms voel ik dat mensen zich achteraf wat generen omdat ze weer een uur hebben volgepraat, maar ik vind het juist leuk om te luisteren en nieuwe dingen te leren.

Autisten zijn dan ook heel goed in lak hebben aan de sociale normen wanneer het gaat over hun interesses. Ik ben vast niet de enige autist die geen boodschap aan het begrip ‘guilty pleasures’ heeft. Ik vind nou eenmaal leuk wat ik leuk vind. Ja, ik hou van bepaalde subgenres binnen de metal, maar dat betekent niet dat ik ABBA en disco niet ook fantastische muziek kan vinden. ¿Por qué no los dos?

Zie je? Daar ga ik al. Ik kan uren praten over de muziek die ik leuk vind. Maar wanneer ik mijn neurotypische vrienden een band of nummer aanraad en zij luisteren hier niet naar, doet dit zeer. Zo anders is het met mijn autistische vrienden. Zij zullen altijd luisteren naar wat ik hen stuur, ook al vinden ze het niet mooi. Dat kan. Smaken verschillen nou eenmaal. Maar ze weten dat deze uitwisseling belangrijk voor mij is, omdat ze in dezelfde schoenen staan.

De moraal van het verhaal: de volgende keer dat een autist begint te praten over een interesse, luister dan een keer. De autist voelt zich gehoord en veilig en misschien steek je nog wat op. Een win-win situatie!