Nieuwsbrief april 2024

Nieuwtjes

De afgelopen periode heeft voor het team van Stichting Boekenwerk in het teken gestaan van kennis opdoen en acquisitie.
Op dinsdag 27 februari hebben wij deelgenomen aan een workshop ‘Communiceren met Autisme’ gegeven door Josine van Boxmeer. Tijdens deze workshop nam Josine ons mee in de theorie achter de Socratische gespreksmethode en leerde ze ons hoe we een gesprek kunnen tekenen. Door een aantal praktische oefeningen en tips hebben we geleerd hoe we een gesprek visueel kunnen weergeven.

Daarnaast zijn we op dinsdag 26 maart naar de Lezing ‘Auti-communicatie verbindt’ gegeven door Colette de Bruin in het Parktheater Eindhoven. Tijdens deze lezing deelde Colette, aan de hand van 7 ervaringsverhalen, praktische tips en hulpmiddelen om iemand met Autisme beter te kunnen begrijpen. In de lezing stonden vooral alle mogelijkheden en het individu centraal.

Ook was het van zaterdag 30 maart tot en met zaterdag 6 april de Autismeweek. Het thema van deze week was: ‘De kunst van het evenwicht’. Tijdens de autismeweek was Stichting Boekenwerk aanwezig bij de Autismemarkt bij AIC De Kempen in Eersel. Gedurende deze Autismemarkt hebben we met geïnteresseerden kennis mogen maken. Tevens was het prettig om het netwerk van professionele aanbieders uit de regio weer te zien.

Tot slot hebben we de afgelopen periode onze resultaten van het klanttevredenheidsonderzoek van Contenza mogen ontvangen. Met mooie behaalde resultaten kunnen we trots door gaan met het aanbieden van onze specialistische arbeidstraining.

Stukje van deelnemer

Hoe is het om, als je nog maar net bent afgestudeerd, te horen dat je geen toekomstperspectief meer hebt? Om steeds opnieuw te ondervinden dat er geen plek voor je is in de maatschappij? Dat mensen hun geduld met je verliezen, omdat er aan de buitenkant niets aan je te zien is? Dat ze je beperking bagatelliseren, want iedereen heeft wel iets?
Tien jaar geleden kreeg ik noodgedwongen een antwoord op al deze vragen. Definitief en volledig afgekeurd was het oordeel. Herbeoordelingen hadden geen zin. Beter werd het toch niet. Aan de ene kant accepteerde ik het. Ik was finaal uitgeblust door mijn pogingen om weer mee te kunnen doen. Aan de andere kant bleef er iets in mij branden. Het was niet veel, niet meer dan een bescheiden waakvlammetje. Hoop kon je het niet noemen, want dat was wel uit mijn hoofd gepraat. Terwijl ik tien jaar lang mijn best deed om te accepteren dat dit het was, bleef het vlammetje heel zacht branden.
Tot ik er afgelopen jaar klaar mee was. Het vuurtje was aan het doven. Nog even en hij zou voor altijd uitblijven. Ik startte bij Stichting Boekenwerk met in mijn achterhoofd dat het nooit meer dan dagbesteding zou worden. Het was wennen. Ik zat immers al zo lang thuis. Maar langzaamaan leerde ik dat ik wel degelijk nog iets kon. Het waakvlammetje is in een jaar tijd gekoesterd, gevoed en inmiddels uitgegroeid tot een reusachtig baken van ambitie. Waar ik uit ga komen weet ik nog niet, maar dat hoeft ook niet. Ik heb weer een toekomst en dat is fantastisch.