Beschrijving
Titel en schrijver |
De duistere bron, Raymond Jean |
ISBN nr. |
90-6168-269-X |
Uitgeverij, drukjaar en drukversie |
SUN, 1987, [Eerste druk] |
Paperback of hardcover |
Paperback |
Aantal pagina’s |
244 pagina’s |
Taal en categorie |
Nederlands, Roman |
Korte samenvatting |
De duistere bron is het geromantiseerde levensverhaal van de jonge priester Louis Gaufridy, een jongeman die nogal een grote aantrekkingskracht uitoefende op de dames in zijn omgeving. Zo zeer zelfs dat hij een collectieve hysterie veroorzaakte onder de vrouwen van een klooster toen hij met één van hen een nauwere relatie begon. Aan het begin van de zeventiende eeuw (tussen 1609 en 1611) in Aix-en-Provence werd Louis beschuldigd van hekserij voor de Inquisitierechtbank gedaagd en als tovenaar verbrand. Waar hij nu precies schuldig aan was, is nooit geheel duidelijk geworden. Duidelijk is dat hij absoluut moest verdwijnen en om dat te bewerkstelligen werden de meedogenloze diensten ingeschakeld van de Inquisitie. Deze beschuldigde hem van de meest bizarre dingen, zoals heksensabbatten en demonische orgieën.
De hoofdpersoon is een historisch figuur en De duistere bron is gebaseerd op historische feiten en documenten. |
Over de auteur |
Raymond Jean (Marseille, 21-11-1925 – Gargas in het departement Vaucluse, 03-04-2012), was een van de grote Franse schrijvers. In 1983 won hij de Prix Goncourt de la nouvelle voor zijn boek Un fantasme de Bella B en zijn novelle La lectrice werd een succesfilm. De film werd geregisseerd door Michel Deville en de hoofdrol was voor Miou-Miou. Deze novelle werd naar het Engels vertaald door Adriana Hunter voor uitgeverij Peirene Press. De Engelse titel is Reader for hire. Lange tijd was hij werkzaam als professor aan de Universiteit van Aix-en-Provence. Hij is de auteur van bijna veertig boeken, romans, korte verhalen en essays. Zo publiceerde hij bijvoorbeeld essays over poëzie, onder andere La Poétique du désir (1975). |
Recensies |
Dr H. Veldman, Biblion:
”Een goed geschreven boek: Freudiaanse analyse van de frustraties der zusters der Ursulinen, vooral van die van Madeleine de Demandolx; knappe regie in een aantal bedrijven van een duivelsbezwering; ironische behandeling van de schijnheilige rechtspraak van die tijd en van de intolerantie der kerk. De alomtegenwoordige bijgelovige sfeer van die tijd wordt opgeroepen a.d. hand van ervaringen van met name twee mensen: Louis en Madeleine. Hun karakters komen goed uit de verf. De schrijver laat zijn kennis als historicus harmoniëren met de gave van schrijver.” |
Beschadigingen |
Geen beschadigingen |
