Beschrijving
Titel en schrijver |
De een zijn dood, J. Bernlef |
ISBN nr. |
978-90-214-3905-1 |
Uitgeverij, drukjaar en drukversie |
Em. Querido Uitgeverij bv, 2011, Vijfde druk |
Paperback of hardcover |
Paperback |
Aantal pagina’s |
203 pagina’s |
Taal en categorie |
Nederlands, Roman |
Korte samenvatting |
Roderick Vos is hartstikke dood, oud-rechercheur en erfenisjager-voor-een-percentage, Wim Terlinde is derhalve op zoek naar nabestaanden. Zijn speurtocht naar de enige erfgename -Francien Vos – brengt hem van Nederland naar Zweden en naar Schotland, wat mooie landschapsbeschrijvingen oplevert. Zijn topkandidaten blijken twee dames, waarvan er een, Francien, in een psychose blijkt te zitten.
Terlinde’s herhaalde pogingen om zijn percentage op te strijken zijn minder succesvol en dit is voor de oud-rechercheur rede te meer om samen met de andere dame-Sofie de Winter-de erfenis van Van de Vos (een huis) geheel en al in hun eigen broekzak te stoppen. Hij hoopte dit te bewerkstelligen met de truc van de persoonsverwisseling. Maar zijn truc heeft noodlottige gevolgen voor de enige echte erfgename, en het meisje dat hij in zijn complot betrekt. Want laat het nou zo zijn dat de twee voornoemde dames elkaar ontmoeten, precies midden in de ruige Schotse hooglanden! |
Over de auteur |
J. Bernlef, pseudoniem voor Hendrik Jan Marsman, (Sint Pancras, 14-01-1937 – Amsterdam, 29-10-2012).
Auteur, dichter en vertaler. Debuteerde anno 1959 onder het pseudoniem J. Bernlef, ontleend aan de stekeblinde Friese dichter Bernlef uit de 8e eeuw n.chr.. Het onderhevige heerschap studeerde enige tijd politieke en sociale wetenschappen, nadat hij zich enige jaren had opgehouden op de H.B.S. te Haarlem. Bekend werd hij met zijn roman Hersenschimmen (1984), over dementie vanuit het oogpunt van een dementerende kerel. Tal van Amerikaanse en Zweedse dichters introduceerde Bernlef als vertaler in het Nederlandse taalgebied. Van de Zweed Tomas Transtromer, beschouwd als een van de grootste hedendaagse dichters, heeft Bernlef zelfs het hele werk integraal vertaald getiteld: “De herinneringen zien mij”. Onder de aliassen Ronnie Appelman, J. Grauw, Cas den Haan, S. den Haan en Cas de Vries. heeft Bernlef ook gewerkt. Hij was getrouwd met Eva Hoornik, zij hadden samen twee kinderen. |
Recensies |
Door Engelmunde Lute:De laatste Bernlef wordt in de officiële pers nogal zuinigjes onthaald. Het slot zou afgeraffeld zijn en de karakters te oppervlakkig. Toegegeven, het is niet zijn beste boek, maar het is en blijft een Bernlef. En nog niet één keer heeft deze schrijver van hoog niveau mij echt teleurgesteld. Ook nu niet.
De een zijn dood wordt door diverse recensenten beschouwd als een detective. Logisch dat ze zich bedrogen voelen om het snelle einde, want het is allerminst een detective. Het is een literaire roman. Het zwaartepunt zit hem niet zozeer in het verloop van de gebeurtenissen, maar in de psychologie van de beide dames. Bernlef is geen schrijver die tot in detail vertelt hoe een psyche in elkaar zit of hoe het tot stand is gekomen. Hij stipt aan, suggereert en licht hooguit tipjes van sluiers. “Pauzes zijn in een gesprek vaak belangrijker dan woorden.” (p.92) Zo schrijft Bernlef, in pauzes. Tussen de woorden door laat hij het over aan de lezers’ verbeelding. Hij neemt zijn lezer serieus, door hem niet alles als hapklare brokken voor te schotelen. De karakters en hun beladen verleden zijn zo diep als de lezer ze zelf maakt. “Voltooid en onvoltooid spelen in de natuur geen rol. Er is alleen maar beweging.” (p.166) Sofie vraagt aan Francien waar die beweging dan naartoe gaat. “Dat zullen wij nooit weten.” Dit is waar dit boek van Bernlef mijns inziens over gaat. Ook nu weer is Bernlefs stijl magnifiek, vlekkeloos en ingetogen. Prachtige beschrijvingen en een verhaal dat aanzet tot nadenken.
Gelezen: januari 2011 Waardering: 7½/10 |
Beschadigingen |
Geen |
