Beschrijving
Titel en schrijver |
Een held van onze tijd, Michaïl J. Lermontow |
ISBN nr. |
90-204-2439-4 |
Uitgeverij, drukjaar en drukversie |
Veen, 1985, Tweede druk |
Paperback of hardcover |
Paperback |
Aantal pagina’s |
295 pagina’s |
Taal en categorie |
Nederlands, Roman |
Korte samenvatting |
Een held van onze tijd bestaat feitelijk uit vijf verhalen, die min of meer op zichzelf staan. Dit zijn ‘Bela’, ‘Maksim Maksimitsj’, ‘Taman’, ‘Prinses Mary’ en ‘De fatalist’. De laatste drie worden gepresenteerd als dagboekfragmenten van de opgevoerde held Petsjorin, die de rode draad vormt van het hele boek.
De rode draad in het boek wordt feitelijk gevormd door de persoonlijkheid van Petsjorin, meer dan door de inhoud van de verhalen. In zijn introductie bij de tweede, herziende, uitgave van 1841 verklaart Lermontow dat hij met Petsjorin een portret van iemand van zijn eigen generatie heeft willen schilderen, “opgebouwd uit ondeugden”, wat meteen een verklaring is voor de ironisch bedoelde titel. Petsjorin wordt neergezet als een onverschillige, pessimistische fatalist, arrogant, intelligent, manipulatief en met veel zelfinzicht, maar niet in staat om uiteindelijk iets van zijn leven te maken. Het bijzondere van Petsjorin is dat hij het verwerpelijke van zijn gedraag ronduit bekent. Alles bij elkaar is hij het prototype van wat later in de Russische literatuur ‘de overbodige mens’ genoemd zou worden. Door Lermontow neergezet als een product van de decadente maatschappij waar hij in leeft. Ook zitten er onmiskenbare autobiografische trekken in de roman. De ironie wil dat Lermontow twee jaar na het afronden van het boek zelf omkomt tijdens een duel. |
Over de auteur |
Michail Lermontow werd geboren in Moskou op 15 oktober 1814 en overleed in Pjatigorsk op 27 juli 1841. Hij was een groot Russisch schrijver. Hij staat bekend als de tweede grote schrijver van zijn generatie, na Aleksandr Poesjkin.
Lermontow werd opgevoed door zijn grootmoeder, omdat zijn moeder overleed toen hij pas drie jaar oud was. Hij was veel ziek en verbleef daarom vaak in kuuroorden in de Kaukasus. In 1827 verhuisden Lermontow en zijn grootmoeder naar Moskou, waar hij gedichten begon te schrijven. In 1828 ging hij naar de universiteit in Moskou. Zijn werk in die periode getuigt van een afkeer van het Russische volk door de tsaren, waardoor hij regelmatig in conflict kwam met de autoriteiten. Lermontow was absoluut niet geliefd bij het hof. Na een van deze conflicten verliet hij de universiteit in 1832 en schreef hij zich in bij de militaire academie, volgend in de voetstappen van zijn vader die voormalig legerkapitein was. Lermontow werd in zijn leven twee keer verbannen. Na zijn terugkeer van zijn tweede verbanning kwam het weer tot een duel in een kuuroord in Pjatigorsk. Ditmaal met medeofficier N.S. Martynov. Lermontow dacht dat het niet serieus was en schoot in de lucht. Martynov schoot daarentegen raak en Lermontow overleed aan zijn verwondingen. Dit in navolging van zijn grote voorbeeld en voorganger Poesjkin. |
Recensies |
bol.com: “De Held van Onze Tijd is het bekendste werk van Lermontow, een groot fan van Poesjkin. Centraal in het verhaal staat de officier Petsjorin. Er worden episodes uit diens leven belicht aan de hand van wat de verteller wordt verteld en de dagboekaantekeningen van Petsjorin zelf. Het boek laat zich makkelijk lezen door de heldere opbouw die Lermontow gebruikt en is daarmee echt een aanrader voor diegenen die zich interesseren in Russische literatuur.” |
Beschadigingen |
Ex libris op schutblad |
