Titel en schrijver

ISBN nr.

Uitgeverij, drukjaar en drukversie

Paperback of hardcover

Aantal pagina’s

Taal en categorie

Korte samenvatting

Naast de verbouwde koffie bestaat het land uit bos en leefruimte voor de oorspronkelijke bewoners, een Kikuyystam. In ruil voor deze leefruimte, werken zij een aantal dagen per jaar op de plantage. Rond de plantage wonen andere volken, zoals de Masai en de Somaliërs. Een Somaliër die een belangrijke rol speelt in het boek is Farah, de hoofdbediende, die het huishouden regelt en ook helpt om de plantage draaiende te houden.

De hoofdpersoon

De verteller van het verhaal, de ik-persoon, is een Deense vrouw. Zij onthult nergens echt haar identiteit, al wordt ze een enkele keer aangesproken als Barones Blixen (een naam die bij de eerste uitgaven niet overeenkwam met de auteursnaam Isak Dinesen).

Karen Blixen emigreert in 1914 naar Kenia met haar echtgenoot Bror von Blixen-Finecke. Zij ontvangt vele bezoekers op de plantage, met name Europeanen die in of rond Nairobi wonen. Haar twee beste vrienden zijn Berkely Cole, die een nabijgelegen plantage bezit, en Denys Finch-Hatton, die geen eigen huis heeft en meestal op safari is. Zij nemen bij hun bezoeken wijn en grammofoonplaten mee; en Denys bezorgt haar de meest indrukwekkende ervaringen als hij haar in zijn vliegtuig meeneemt op tochten over het Afrikaanse land. Het verhaal wekt de suggestie dat de ik-persoon en Denys Finch-Hatton een relatie hebben, maar dit wordt nergens expliciet bevestigd.

Denys Finch Hatton.

Het boek bestaat voornamelijk uit een reeks herinneringen aan Afrika. Op liefdevolle en poëtische wijze beschrijft Karen Blixen het landschap, de mensen, de dieren, voorvallen en herinneringen. Dan volgt een reeks tragische gebeurtenissen elkaar op. Karen Blixen scheidt van haar man (die haar bedriegt en aan wie ze syfilis heeft overgehouden). De koffieoogsten mislukken en de schulden lopen op. Ze is gedwongen om de plantage te verkopen en zal naar Denemarken moeten terugkeren.

Net nadat de plantage is verkocht, krijgt Karen het bericht dat Denys is omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Zijn toestel is bij Nairobi neergestort. Zij zoekt een plek uit om hem te begraven: in het Ngong gebergte, op een plek waar je over de laagvlakte uit kunt kijken. Zij hoort later dat er regelmatig twee leeuwen op het graf van Denys komen zitten.

Terugkeer naar Denemarken

Voordat zij uit Afrika vertrekt stelt ze alles in het werk om een nieuwe leefplek te vinden voor de inheemse bewoners. Uiteindelijk regelt het koloniale bestuur dat zij bij elkaar in het Kikuyureservaat mogen gaan wonen. Karen verkoopt de meeste van haar bezittingen, geeft haar dieren weg, neemt afscheid van haar vrienden en bedienden en verlaat Afrika. Zij zal er nooit meer terugkeren.

Over de auteur

In 1937 verschenen haar memoires Out of Africa (in het Nederlands vertaald als Een lied van Afrika), over de zeventien jaar dat zij woonde en werkte in Kenia (1914-1931). Dit boek werd in 1985 verfilmd.

Biografie

Jeugd

Karen Dinesen werd geboren in Rungsted in Denemarken, een plaats ten noorden van Kopenhagen als telg van een aristocratische familie. Haar vader was Wilhelm Dinesen, een militair, landeigenaar, atleet, Deens parlementslid en schrijver van een serie artikelen getiteld Brieven van tijdens de Jacht. Haar moeder was Ingeborg Westenholz Dinesen, een dochter van een rijke scheepsbouwer, een unitaristische activiste die als eerste vrouw ooit zitting nam in de gemeenteraad van Rungsted.

Karen was de middelste van drie meisjes, waarna nog twee broers kwamen.

Karen had het in haar jeugd flink moeilijk. Als middelste meisje kreeg ze minder aandacht dan haar zussen. Toch was ze het lievelingetje van haar vader, met wie ze een goede band had. Hij pleegde echter zelfmoord toen Karen 10 jaar oud was, kennelijk omdat hij syfilis had. Hierdoor kroop ze in een zelfbedacht wereldje en schreef in dat jaar een toneelstuk, gewijd aan haar vader.

Karens ontwikkeling als schrijfster is ongetwijfeld voornamelijk beïnvloed door haar moeder, die ervoor zorgde dat ze een goede scholing kreeg aan verscheidene kunstacademies, voorafgegaan door een half jaar in Zwitserland in 1899 met haar moeder en zusters om Frans te leren. Vanaf 1902 studeerde Karen kunst te Kopenhagen (de kunstacademie van mevrouw Sode), gevolgd door Parijs en Rome. Beginnend in 1909 publiceert ze ook haar eerste verhalen in een aantal Deense tijdschriften, eerst onder het pseudoniem Osceola, later als Isak Dinesen.

Afrika

Denys Finch Hatton.

In 1914 huwde ze haar neef, baron Bror von Blixen-Finecke. Net voor de Eerste Wereldoorlog op uitbreken stond, vertrok het paar naar Kenia om een koffieplantage op te zetten. De volgende jaren reisde ze op en neer tussen de plantages in Kenia en het echtelijk huis in Denemarken.Dit was soms om tot rust te komen, te schrijven en te publiceren, soms om bij te sterken van de syflis die ze van haar ontrouwe echtgenoot had opgelopen. Na een hele serie wederzijdse slippertjes eindigde het huwelijk definitief.^]

Tussen 1921 en 1931 wijdde Karen Blixen haar tijd aan schrijven, het leiden van haar plantages (eerst samen met haar broer Tomas Dinesen, later alleen) en aan haar liefdesrelatie met Denys Finch Hatton (waarover zij schreef in haar brieven en (in minder uitgesproken bewoordingen) in Out of Africa). Samen met hem doorstond ze een aantal moeilijke jaren (waaronder 1923, het jaar waarin de koffiefabriek op de plantage platbrandde).

In 1931 kwam aan twee van haar drie voorliefdes echter een abrupt einde. Jarenlang had het echtpaar een verkeerd financieel beleid gevoerd. Aangezien Karen verzot was op kleding en schoenen (ze zei weleens: “Het is beter te lijden aan een ziekte dan geen goede kleding te hebben”) ging ze regelmatig van Kenia naar Parijs om te winkelen, wat aanzienlijk veel tijd en geld kostte in die tijd. Ze hadden ook niet echt verstand van de koffieteelt. Door de Grote Depressie  was ze gedwongen haar plantage te verkopen. En op 14 mei van dat jaar stortte Finch Hatton neer in zijn vliegtuig en kwam om het leven.

Schrijverschap

Daarop keerde Blixen failliet terug naar Denemarken en wierp zich op het schrijven. In 1934 publiceerde ze Seven Gothic Tales (een bundel korte verhalen) in het Engels en in 1937 volgde haar beroemde Den afrikanske Farm, dat later verfilmd is als Out of Africa. Ze bleef jarenlang schrijven in zowel het Deens als het Engels, voornamelijk verhalenbundels. In 1947 verscheen nog een roman, The Angelic Avengers, onder het pseudoniem Pierre Andrezel. Karen Blixen ontving voor haar literaire werk vele prijzen, legaten en erelidmaatschappen

Gedurende de jaren had ze regelmatig te kampen met de syfilis die ze door haar man opgelopen had. In 1955 werd Blixen enige malen geopereerd, vanwege onder andere rugklachten. Hierna heeft ze altijd pijn gehouden. Ze at erg weinig en overleed ze op 77-jarige leeftijd, onder meer ten gevolge van ondervoeding.

Recensies

Beschadigingen