Beschrijving
Titel en schrijver |
Im westen nicht neues, Erich Maria Remarque |
ISBN nr. |
geen |
Uitgeverij, drukjaar en drukversie |
Ulstein Bücher, 1929, 1e druk |
Paperback of hardcover |
paperback |
Aantal pagina’s |
204 |
Taal en categorie |
Duits, geschiedenis en politiek |
Korte samenvatting |
Enkele feiten over het boek: Im westen nicht neues van Erich Maria Remarque.Van het westelijk front geen nieuws (originele Duitse titel: Im Westen nichts Neues) is een boek van Erich Maria Remarque, een Duitse veteraan van de Eerste Wereldoorlog, over de gruwelen en de zinloosheid van oorlog. Het boek is voor het eerst gepubliceerd in januari 1929. Het is drie keer verfilmd: in 1930, 1979 en 2022. Het boek is meer dan 2,5 miljoen keer verkocht in vijfentwintig talen in de eerste achttien maanden na publicatie, inclusief in het Nederlands door Annie Salomons en later Ronald Jonkers. Tijdens de heerschappij van de nazi’s was het boek verboden in Duitsland. Als gevolg hiervan werd dit werk Remarque in 1938 het Duitse staatsburgerschap ontnomen. Paul Bäumer, de hoofdpersoonPaul Bäumer is een Duitse student die veel van tekenen houdt. Bäumer tekent vooral vogels. De Eerste Wereldoorlog is echter aan de gang, waardoor er geen plaats is voor kunst. Omdat Paul en zijn klasgenoten bijna afgestudeerd zijn, moedigt hun leraar hen aan om dienst te nemen in het leger. De hele klas doet dit. Eerst gaan ze naar een legerkazerne, waar ze opgeleid worden tot soldaat. Pauls klas krijgt les van de sadistische korporaal Himmelstoss, die hen alleen maar onzinnige manoeuvres leert en een oneerlijk beleid voert. Als Himmelstoss een keer te ver gaat, nemen Paul en zijn vrienden wraak door hem te overvallen en te vernederen. Na de opleidingNa hun opleiding gaan Paul en zijn vrienden naar het leger. Daar worden ze aangevoerd door Stanislav Katzinsky. Katzinsky is een oude, ervaren soldaat, die door iedereen ‘Kat’ genoemd wordt. Kat leert zijn soldaten de dingen die je werkelijk nodig hebt in het leger. Al snel komen de jonge soldaten erachter dat oorlog geen spelletje is. De eerste bekenden worden al gedood en de soldaten leven met grote onzekerheid. Ze proberen hun vrolijke kanten ondanks alles te behouden. Himmelstoss wordt ook overgeplaatst naar het leger, nadat hij in de kazerne te ver is gegaan, wat de soldaten terug doet denken aan hun onbekommerde tijd. Helden of lafaards?Eerst waren de soldaten ten uiterste bereid te vechten voor keizer en vaderland, maar als ze erachter komen dat niet de ware helden, maar lafaards als Himmelstoss ook een lintje krijgen beginnen ze te twijfelen aan het Duitse bestuur. Paul wordt ernstig geconfronteerd, als hij ’s nachts, wanneer er geen strijd is, een Franse soldaat doodt en hier een aantal uur mee in een granaattrechter ligt. Dit doet hem eraan denken dat de Franse soldaten geen gewetenloze monsters zijn, maar gewone mensen met een helm, een uniform en een geweer. Ook beseft hij hierdoor de pure waanzin van oorlog. Paul en enkele vrienden komen ook in contact met Franse meiden. Het besef dringt tot hem door dat voor de burgers het leven vrij gewoon is gebleven en dat Franse en Duitse burgers ondanks alles nog goed met elkaar om kunnen gaan. GewondAls Paul op het slagveld gewond raakt, moet hij naar het ziekenhuis. Daar wordt hij opgelapt, maar hij wordt er ook geconfronteerd met soldaten die er liever een eind aan maken dan dat ze verder leven, onder deze omstandigheden. Paul mag op verlof naar huis. Hij komt er echter achter dat hij thuis niet meer gelukkig kan zijn. Paul is zo gewend geraakt aan oorlog, dat hij nu gelukkig is aan het front. Hij schrijft zijn zieke moeder een afscheidsbrief en gaat voortijdig weg bij zijn familie. Hij keert terug aan het front, waar veel vrienden van hem nu gesneuveld zijn. Er zijn maar enkele bekenden over, waaronder Kat. De soldaten worden ook steeds jonger en onervarener. Terug aan het frontKort na Pauls terugkeer wordt Kat geraakt door een granaatscherf. Kat beseft dat het einde van de oorlog nabij is en denkt dat hij gaat sterven. Paul draagt hem op zijn schouders naar het ziekenhuis. Bij aankomst blijkt Kat te zijn overleden. Kort daarna sterven er nog meer bekenden van Paul. De enige overgeblevenen van Pauls klas zijn nu hij en zijn vriend Albert Kropp, die in het ziekenhuis ligt. Einde van de oorlogHet is zomer 1918. Het einde van de oorlog is dichtbij en er is een tijdelijke wapenstilstand. Paul is de meest ervaren soldaat aan het front geworden en dus de nieuwe aanvoerder. Pauls tweestrijd tussen uitzichtloosheid en levensdrang worden in deze woorden gevat: Maar de strijd gaat door – het sterven gaat door. Zomer 1918. – Nooit hebben wij het leven in al zijn schraalheid zo liefgehad als nu; – de rode klaprozen op de weilanden bij onze barakken, de gladde kevers op de grashalmen, de warme avonden in de halfdonkere, koele kamers, de zwarte, geheimzinnige bomen in de schemering, de sterren en de stromende beken, de dromen en de lange slaap – o leven, leven leven!. Tekening van een vogelAls aanvoerder schrijft Paul een brief naar Kropp, waarin hij de huidige situatie meldt. Dan hoort Paul een vogel fluiten. Als hij opkijkt ziet hij op een tak een vogel zitten. Hij voelt zich weer even die onbekommerde student van een paar jaar geleden. Hij pakt een blaadje en begint de vogel te tekenen. Daarbij vergeet hij het mogelijke gevaar en staat hij op. Ondanks de wapenstilstand wordt Paul door een Franse soldaat neergeschoten. Met de half afgemaakte tekening, geklemd in zijn hand, sterft Paul. Zijn vroegere hobby en zijn laatste restje jongenshoop kostte hem zijn leven. |
Over de auteur |
Erich Maria Remarque, oorspronkelijk Erich Paul Remark (Osnabrück, 22 juni 1898 – Locarno, 25 september 1970) was een Duitse schrijver. Remarques vader was boekbinder. Hij herstelde de originele spelling van zijn familienaam “Remarque”, die in de 19e eeuw werd veranderd in “Remark”, om zich te distantiëren van zijn eerste roman Die Traumbude. In 1929 veranderde hij zijn tweede voornaam “Paul” in “Maria” om zijn moeder te eren.
LegerdienstTijdens zijn studie aan de Universiteit van Münster werd hij in 1916 opgeroepen om zijn legerdienst. Hij werd ingedeeld bij de 2e Compagnie des Feld-Rekruten-Depots der 2. Garde-Reserve-Division. Remarque vocht aan het Westelijk Front en onmogelijke keren gewond. Nadat hij in 1917 in België door een granaatscherf werd geraakt, verbleef hij tot het einde van de oorlog in een Duits militair hospitaal. Na de Eerste Wereldoorlog volgde hij een lerarenopleiding, door de overheid aan oorlogsveteranen voorbehouden. Hij gaf enige tijd les en was ook actief als steenhouwer, bibliothecaris, stofzuigers, journalist, redacteur en testrijder voor een Berlijns bandenbedrijf. SchrijvenZijn schrijverscarrière begon als toneelcriticus (voor de Osnabrücker Tageszeitung) en als sportjournalist (bij Sportbild). Op 31 januari 1929 verscheen zijn eerste echte roman, tevens zijn meest succesvolle boek Im Westen nichts Neues, waarin hij de ervaringen weergaf van Duitse frontsoldaten in de Eerste Wereldoorlog. Het boek riep in het Duitsland van de Weimarrepubliek veel weerstand op. De eerste uitgever aan wie hij het boek aanbood, onderbrak het te publiceren. Ondanks de enorme politieke controverse werden er het eerste jaar al 1,2 miljoen exemplaren van verkocht. Het vervolg, Der Weg zurück, verscheen in 1931. VerbodenNa de machtsovername door de nazi’s in 1933 werden op 10 mei 1933 in Berlijn zijn boeken op instignatie van de Deutsche Studentenschaft openbaar verbrand. Remarques werk werd in Duitsland verboden. In 1938 werd hem zijn Duitse staatsburgerschap ontnomen, maar hij werd al sinds 1932 uitgezet naar Zwitserland. In 1939 emigreerde hij naar de Verenigde Staten en verkreeg hij de Amerikaanse nationaliteit in 1947. Later woonde hij meerdere in Zwitserland en de Verenigde Staten. |
Recensies |
Geen review over dit boek gevonden, wel vrij veel over de laatste film over ditboek. |
Beschadigingen |
Geen, wat vergeeld |