Titel en schrijver

ISBN nr.

Uitgeverij, drukjaar en drukversie

Paperback of hardcover

Aantal pagina’s

Taal en categorie

Korte samenvatting

Met zijn trouwe helper aan zijn zijde zwierf de bloedjonge, wat onbesuisde en hevig romantische magiër, Iskander, genaamd de dromendief, door de uitgestrekte landen van zijn kleurige wereld en maakte zich her en der verdienstelijk met eenvoudig toverwerk. Veel rijkdom leverde het hem niet op, maar zo’n erg goede magiër was hij nu ook weer niet.

Dromendiefstal

Toen gaf de schone Vrouwe Merle, hogepriesteres en soldaat van het mysterieuze eiland Vale, hem de opdracht van zijn leven. Wat een ongecompliceerde dromendiefstal had moeten worden, ontaardde tot ieders verbijstering in een levensgevaarlijk avontuur met droomwezens die ook in de wakende wereld Iskander nog naar het leven staan. Dit was niet zoals het hoorde!

Wolf

Het avontuur is zo vreemd en duister dat niemand nog kan bevroeden wie nu de eigenlijke tegenstander is. Hij moet zich ergens op het verre Westelijke continent bevinden, en een angstaanjagend begaafd tovenaar zijn; hele legioenen die plotseling opduiken uit die onbekende helft van de wereld onderwerpen zich aan zijn wil en storten zich extatisch in de dood, zelfs als ze niet bijgestaan worden door bovennatuurlijke krachten. Meer is over hem niet bekend. Zijn naam schijnt de Wolf te zijn.

Over de auteur

Hij was (naast zijn werk als dichter, hoorspelauteur en schrijver van literair werk) een van de eerste Nederlandse schrijvers van moderne sciencefiction en fantasy die doorbrak bij het grote publiek. Hij schreef al jaren literair proza, gedichten, kinderboeken en diverse werken over de dood, het hiernamaals, meditatie, vegetarisme en yoga, voordat hij in 1980 het sciencefiction boek De eersten van Rissan schreef. Een jaar later volgde het aansluitende slotdeel De koningen van weleer.

Laatste werken

Daarna schreef hij tot zijn dood nog een tiental fantasyboeken, waarvan de trilogieën Deirdre en Merisse het bekendst zijn. Hij was actief bij de Pacifistisch Socialistische Partij en deed naast het schrijven aan beeldhouwen. Ook vertaalde hij meerdere boeken (o.a. enkele van Julian May).

Zijn laatste boek ‘De ceders van Urtan’ was niet af toen hij stierf, collegaschrijver Peter Schaap heeft dit deel voltooid.

Recensies

Gaandeweg lijkt Gijsen meer zijn eigen stem te vinden, hoewel die mij eigenlijk minder bevalt dan de Vance-pastiche.
Als blijkt dat deze fantasy, inclusief magiers, in de toekomst speelt, op een door mensen gekoloniseerde wereld, breekt dat bij mij toch de ‘suspension of disbelief’. Zeker als dan even later een draak Jiddisch blijkt te spreken.

De taal van Gijsen is ook niet altijd even soepel, ik geloof ook niet dat quasi-ouderwetse woorden als ‘doch’, ‘welks’, ‘eender’ in 1982 nog in de spreektaal gebruikt werden.”

Na een wat picaresk begin, volgt het verhaal al snel een duidelijk plot, hoewel tegen het eind alles de hoofdrolspelers wel makkelijk afgaat, tot duidelijk wordt dat het verhaal nog niet af is.

Ik heb vroeger de boeken van Wim Gijsen allemaal uit de bibliotheek geleend en verslonden. In mijn herinnering was het helaas wat beter. Al met al geen meesterwerk, maar de humor van de hoofdrolspelers maakt een hoop goed. Ik ben wel benieuwd hoe het 2e deel zich tot dit boek verhoudt.

Beschadigingen