Als we kijken naar Casanova’s memoirs had hij een spannend en kleurrijk leven. Volgens hem deelde hij met talrijke vrouwen het bed, had ontmoetingen met de belangrijkste mensen van zijn tijd, maakte zich schuldig aan oplichterspraktijken, vocht duels uit, kwam in de gevangenis terecht en ontsnapte er weer uit. Hij was berucht in heel Europa en zijn naam is zelfs een bijwoord geworden voor een rokkenjager. Uit deze selectie komt zijn bijzondere karakter buitengewoon duidelijk naar voren.

Daarna trad Casanova in militaire dienst en hij vervoegde zich bij het Venetiaanse regiment op Korfoe. Maar ook dit werk beviel hem niet en hij keerde al snel terug naar Venetië, waar hij ging werken als vioolspeler. Toen hij echter op een dag het leven redde van de patriciër Bragadin, werd hij door deze als zijn beschermeling aangenomen en kreeg hij een baan als diens rechtsadviseur. Hij genoot van het aanzien dat deze baan hem gaf en leidde een liederlijk leven. Maar zijn gedrag liep zo uit de hand, dat hij uiteindelijk gedwongen werd om Venetië te ontvluchten. Hij begaf zich eerst naar Parma, waar hij een relatie kreeg met een Française. Toen deze relatie stukliep, verliet hij Parma en ging hij terug naar Venetië en vandaar naar Parijs. Onderweg naar Parijs ging hij zich te buiten aan talrijke seksuele escapades. In Lyon werd hij toegelaten tot de orde van de Vrijmetselaars. Na twee jaar in Parijs te hebben doorgebracht, werd ook daar de grond uiteindelijk te heet onder zijn voeten. Casanova vertrok naar Dresden, en vandaar naar Praag en Wenen. Pas in 1753 keerde hij terug naar Venetië.

Casanova’s losbandige gedrag bracht hem opnieuw in de problemen. Zijn vijanden probeerden zijn banden met de Vrijmetselaars te gebruiken om hem zwart te maken. Op 26 juli 1755 werd hij gearresteerd vanwege belediging van het geloof en onzedelijk gedrag. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijf jaar. Twee jaar later wist hij echter te ontsnappen en hij vluchtte naar Parijs. Daar werd hij al snel rijk door welgestelde mensen te bedriegen. Maar hij raakte zijn rijkdom even snel weer kwijt en kwam zelfs eventjes in een schuldenaarsgevangenis terecht. Toen hij weer vrijkwam, vertrok hij op een diplomatieke missie voor de Franse staat naar Nederland. Maar toen deze missie mislukte, vluchtte hij naar Keulen en vandaar naar Stuttgart. Ook hier werd hij gearresteerd voor schulden, maar hij wist wederom te ontsnappen. Ditmaal ontsnapte hij naar Zwitserland. Vandaar trok hij naar Marseille, Genua, Florence, Rome, Napels en Turijn, overal seksuele veroveringen achterlatend. In 1763 vinden we hem in Engeland, waar hij het idee van een staatsloterij probeerde te verkopen aan de Engelse regering. Hier liep hij een geslachtsziekte op.

Na Engeland trok hij naar de Oostenrijkse Nederlanden en vandaar naar Rusland. In 1766 werd hij verdreven uit Warschau, nadat hij had deelgenomen aan een duel. Van Warschau vertrok hij naar Wrocław en vervolgens naar Dresden, waar hij opnieuw een geslachtsziekte opliep. In 1767 was hij terug in Parijs, maar ook hier werd hij verdreven. Omdat hij in heel Europa inmiddels berucht was, besloot hij zich naar Spanje te begeven. Maar toen hij ook hier geen succes had, begaf hij zich weer naar Italië. In 1744 keerde hij terug in Venetië. Aanvankelijk genoot hij grote populariteit in zijn moederstad. Maar uiteindelijk werkte hij zich toch weer in de nesten. In 1783 werd hij gedwongen Venetië definitief te verlaten.

Hij begaf zich naar Parijs, waar hij secretaris werd van Sebastian Foscarini, de Venetiaanse ambassadeur in Parijs. Toen deze stierf in 1785, moest Casanova op zoek naar een nieuwe betrekking. Hij werd bibliothecaris voor graaf Joseph Karl von Waldstein in diens kasteel te Duchcov. Hier overleed hij uiteindelijk op 4 juni 1798.

Van dit kleurrijke leven zouden we geen weet hebben, als hij er niet zelf over bericht had in zijn memoires getiteld Histoire de ma vie. Daarnaast schreef hij tijdens zijn leven nog vele andere werken over diverse onderwerpen.