Titel en schrijver
|
Ongewenste reportages – Günter Wallraff
|
ISBN nr.
|
90-6012-291-7
|
Uitgeverij, drukjaar en drukversie
|
Van Gennep, 1976, 2e druk
|
Paperback of hardcover
|
Paperback
|
Aantal pagina’s
|
187
|
Taal en categorie
|
Nederlands, Geschiedenis & Politiek
|
Korte samenvatting
|
Ongewenste reportages: Wallraffs onconventionele methoden zijn niet onbesproken gebleven, maar steeds opnieuw is zijn methode de enige die de feiten op tafel brengt. Dit keer gaat het om een bijzonder kwaadaardig aspect van de Bondsrepubliek: het bondgenootschap van reactionaire militairen en grootindustriëlen, met alle discriminatie, geheime bewapening en restauratiepogingen vandien.
Wallraff schetst een huiveringwekkend beeld dat ook óns aangaat, want de Bondsrepubliek ligt vlak naast de deur.
|
Over de auteur
|
Günter Wallraff (Burscheid bij Keulen, 1 oktober 1942) is een Duits schrijver en undercoverjournalist.
Undercoverwerk:
Wallraff werd beroemd om zijn onderzoeksmethoden, waarbij hij zelf onder een fictieve identiteit deel werd van zijn onderzoeksdomein. Zo werkte hij in 1977 als journalist voor het roddelblad Bild Zeitung onder de naam “Hans Esser” en schreef hij in zijn boeken Der Aufmacher en Zeugen der Anklage over soms mensonterende methoden. Zijn boek Ganz unten (vertaald als Ik (Ali) veroorzaakte in 1985 ophef; Wallraff werkte vermomd als Turks gastarbeider in de Duitse industrie. Uit het verslag kwamen misstanden in de werkomstandigheden van buitenlandse gastarbeiders in de publiciteit.
Wallraffs werkwijze stuit ook op kritiek, omdat hij de privacy van betrokkenen schendt, bedrijfsgeheimen onthult en niet met open vizier werkt. Hij werd meerdere malen voor de rechter gedaagd maar nooit veroordeeld. Hij werd beschuldigd van plagiaat en vervalsing. Vooral op zijn rol als Somalische asielzoeker volgde de kritiek dat hij geen zwarten aan het woord liet. In Nederland is de undercovermethode omstreden. In de praktijk is dit de enige manier die werkt volgens Wallraff. Hij zegt te doen wat hij niet laten kan en wordt tot werken gedreven. Als gevolg van haatcampagnes, huiszoekingen, processen e.d. ontbeert hij een normaal gezinsleven.
Prijzen:
· 1984: Monismanienpriset (prijs voor vrijheid van meningsuiting)
· 2010: Martiniprijs van de SPD Südpfalz
· 2010: Gerty-Spies-Literatuurprijs
· 2010: Siebenpfeiffer-Prijs van de Siebenpfeiffer-Stichting
· 2011: Gold World Medal op het New York Festival in de categorie Investigativer Report voor de film Schwarz auf Weiß
· 2011: Anti-Mobbing-Award
· 2013: August-Bebel-Prijs van de (door Günter Grass opgerichte) August-Bebel-Stichting, voor zijn levenswerk, uitgereikt op 22 februari 2013
|
Recensies
|
(NBD|Biblion recensie, P.A.M. Witteveen) BOL.com: ‘Op onthullende wijze rapporteert auteur, vermaard door zijn industriereportages, hoe machtig Duitse industriëlen reageren op hun onwelgevallige werknemers en situaties. Ook beschrijft hij de heimelijke samenwerking tussen reactionaire militairen en enkele professoren die werken aan de ontwikkeling van ABC-wapens. Soms treedt hij in dienst van een groot concern en bespiedt van binnenuit de gang van zaken; dan weer fingeert hij een hoge militair te zijn met belangrijke opdrachten voor wetenschappelijke instituten. Zijn bevindingen uit de jaren 1969 t/m ’73 zijn verrassend, soms huiveringwekkend. Walraffs stijl is zakelijk, soms langdradig.’
|
Beschadigingen
|
Rug is gerestaureerd met plakband (zie foto)
|
