Uitgeverij, drukjaar en drukversie

Paperback of hardcover

Taal en categorie

Opnieuw Olive begint in het jaar 2000 als Olive vier jaar weduwe is. Zij heeft genegenheid opgevat voor Jack Kenniston, een gepensioneerd hoogleraar van de Harvard University. Hij is 74 jaar oud, met een dikke buik, vol zelfbeklag en zelfkritiek. Olive probeert hem te verleiden, hetgeen voor haar gepaard gaat met grote emotionele spanningen. Haar zoon Christopher, die ze jaren niet heeft gezien, woont in New York met zijn vrouw en kinderen. Als de relatie met Jack een feit is, belt ze Christopher op om te zeggen dat ze zijn gezin graag wil zien. Zijn vrouw vindt het noodzakelijk dat de kinderen na al die tijd hun oma weer zien en ze komen met zijn zessen drie dagen bij Olive logeren. Het wordt een fantastisch hoofdstuk van ongemakkelijkheid, onverzettelijkheid, onverschilligheid, onbegrip en schurende onmacht.

Nieuwe liefde, nieuw leven

Olive’s minnaar/echtgenoot Jack is weduwnaar en heeft een lesbische dochter. Hij is vervuld van grote wroeging hoe hij zijn dochter behandeld heeft, maar weet niet goed hoe hij het contact moet herstellen. Ondanks al hun tekortkomingen of misschien dank zij die tekortkomingen kunnen Olive en Jack het goed vinden. Ze blijven acht jaar samen.

Het boek bestaat uit korte tot middellange verhalen (10 tot 30 pagina’s) met scènes uit het leven van Olive, waarbij zij nu eens de hoofdrol speelt en dan weer een bijrol. De samenhang van alle verhalen is de aanwezigheid van Olive in elk hoofdstuk. Opnieuw Olive is weer een kostelijk verhaal, met aan de ene kant tenenkrommende gedragingen van Olive. Deze worden gevolgd door de wanhopige en onhandige reacties van haar zoon, diens vrouw en de kinderen. Grappige en vertederende gebeurtenissen in de relatie van Jack en Olive worden afgewisseld met verrassende hoofdstukken over andere hoofdfiguren. Deze mensen hebben soms met gewone problemen, soms ook met bijzonder verrassende problemen en absurde oplossingen. Zoals bij voorbeeld het 10-jarig meisje Kayley dat na de dood van haar vader schoonmaakt in drie werkhuizen.

Kayley

Het echtpaar Ringrose verdient Kayley op een bijna ranzige manier goud geld. Kayley ontmoet Olive een paar keer, die dingen tegen haar zegt waardoor het meisje zich bewust wordt van haar eigen kijk op haar eigen wereldje.

Het is razend knap hoe de schrijfster Olive ten voeten uit heeft geportretteerd. Zowel door haar eigen ogen, door die van haar familie en echtgenoot en door al die mensen in het plaatsje in Maine, die ze kent, ontmoet, aanspreekt en van commentaar voorziet. In elk hoofdstuk is Olive ‘helemaal Olive’, zoals Jack het soms liefdevol maar soms ook geïrriteerd noemt.
Naarmate Olive over de tachtig raakt, wordt ze milder en leert ze een aantal gedragingen die nodig zijn om in een afhankelijker situatie dichtbij zichzelf te blijven en toch compassie te hebben met haar mede-senioren.

Natuurbeschrijvingen

Een briljant bedacht verhaal en prachtig opgeschreven. Elizabeth Strout gebruikt veelvuldig schitterende natuurbeschrijvingen, die passend zijn bij de teneur van het betreffende verhaal. In hoofdstuk Licht bij voorbeeld, krijgt Olive een diep contact met een vrouw Cindy, die kanker heeft en 50% kans om de ziekte te overleven. Olive zegt aan het eind van hun gesprek: “‘Moet je nou toch eens kijken.’ Cindy keek. Het zonlicht was prachtig, het scheen schitterend geel uit de lichtblauwe hemel en door de kale boomtakken, met de kwetsbaarheid die hoorde bij het tanende daglicht’”. Daarop zegt Olive: ‘Mijn God, ik hou toch zo van het licht in februari… Mijn God, moet je dat februarilicht toch eens zien.’

De roman won in 2009 de Pulitzerprijs voor fictie. Het boek werd bewerkt tot een meermaals met Emmy Award bekroonde miniserie en werd een bestseller van de New York Times.

Jeugd

Strout werd geboren in Portland, Maine, en groeide op in kleine steden in Maine en Durham, New Hampshire. Haar vader was een wetenschapsprofessor. Ook haar moeder was een Engelse professor en doceerde schrijven op een nabijgelegen middelbare school.

Na haar afstuderen aan het Bates College in Lewiston, Maine, bracht ze een jaar door in Oxford, Engeland, gevolgd door nog een jaar rechtenstudie. In 1982 studeerde ze cum laude af en ontving een JD-graad van de Syracuse University College of Law. Dat jaar verscheen haar eerste verhaal in New Letters magazine.

Vroege carriere

Strout verhuisde naar New York City, waar ze serveerster was en vroege romans en verhalen begon te ontwikkelen met weinig succes. Ze bleef verhalen schrijven die werden gepubliceerd in literaire tijdschriften, maar ook in Redbook en Seventeen. Ze schreef zich in voor de rechtenfaculteit aan de Universiteit van Syracuse en oefende zes maanden als advocaat een einde aan haar baan als advocaat voor juridische diensten in Syracuse. In een interview met Terry Gross in januari 2015 zei ze over de ervaring: “De rechtenstudie was meer een operatie, denk ik.”

Ze werkte zes of zeven jaar om haar boek Amy en Isabelle af te ronden, dat bij publicatie op de shortlist stond voor de Orange Prize 2000 en genomineerd werd voor de PEN/Faulkner Award 2000 voor fictie.

Privéleven

Strout is getrouwd met de voormalige procureur-generaal van Maine, James Tierney, docent rechten aan de Harvard Law School en stichtend directeur van State AG, een educatief hulpmiddel op het kantoor van de procureur-generaal. Ze verdeelt haar tijd tussen New York City en Brunswick, Maine.

Recensies

Beschadigingen