Beschrijving
Titel en schrijver |
Vriend Dood – Jean Paul Franssens |
ISBN nr. |
9061693446 |
Uitgeverij, drukjaar en drukversie |
Uitgeverij De Harmonie, 1988 eerste druk |
Paperback of hardcover |
Paperback |
Aantal pagina’s |
194 pagina’s |
Taal en categorie |
Nederlands – Thrillers, Detectives & Horror |
Korte samenvatting |
Vriend Dood:
Een lustmoordenaar, die in de gevangenis zit, vertelt hoe hij zijn lusten bevredigde. |
Over de auteur |
Jean-Paul Franssens was een Nederlands schrijver en schilder. Franssens’ belangstelling voor taal en muziek kwam al vroeg in zijn leven naar voren. In het Duitse Essen studeerde hij regie en zang aan de Folkwang Hochschule. Vervolgens was hij als regisseur en regieassistent werkzaam bij onder meer Opera Forum in Enschede en De Nederlandse Opera. Ook schreef hij toneelstukken en operalibretti die hij vaak zelf regisseerde en van decors en vormgeving voorzag. Als beeldend kunstenaar was hij autodidact. Zijn (expressionistische) werk exposeerde hij veelvuldig in Nederland maar bijvoorbeeld ook in Parijs, Kopenhagen en Reykjavik. Als schrijver debuteerde hij in 1981 met de novelle De wisselwachter, die verfilmd werd door cineast Jos Stelling onder dezelfde titel. Ook het derde deel uit zijn autobiografische trilogie Een gouden Kind (1991), Een Goede vader (1993) en Broederweelde (1995) werd door Jos Stelling in 1999 verfilmd onder de titel No Trains No Plains. |
Recensies |
Wie “Het parfum” van Patrick Susskind kent zal in “Vriend dood” niet veel nieuws ontdekken, en elke vergelijking tussen deze twee romans valt in het nadeel van de laatste uit. In beide boeken zien we een lustmoordenaar zijn lusten lustig bevredigen, maar Jean-Paul Franssens werkt daarbij voortdurend met goedkope odeklonje: een slap aftrekseltje, letterlijk en figuurlijk.
(“Zonder erectie kwam ik klaar, wat me een ongekend genot opleverd” -dit na het wurgen van een negenjarig meisje dat huilde omdat ze de kerkdeur niet kon openkrijgen, waarachter haar aan roodvonk gestorven broertje lag opgebaard). Dat het meisje even eerder 8 jaar is, mag de p(r)et niet drukken: de naam Rosa (kleine Rosa!) zorgt voor zoveel jammerlijk effekt dat de tranen ons in de ogen schieten. Met reuzel wordt de stinkende buurvrouw klaargestoomd; een slagersvrouw “liet er geen gras over groeien. Ze drukte me tegen de koeieruggen aan en knoopte haar jasschort open. Niet te geloven wat ik daar aan kwabben en vetrollen te zien kreeg…” Tja, zoiets moet wel op het hakblok eindigen! -Aldert Walrecht |
Beschadigingen |
Geen beschadigingen heeft dit boek. |
