‘Ik ga even een potje gamen.’ Deze zin spookt al een hele week door mijn hoofd. Voor mij betekende ‘ik ga even een potje gamen’ namelijk tot voor kort dat de ander het appgesprek wilde afsluiten om te gaan gamen. Dus reageerde ik dan dat ik ook nog genoeg te doen had en wenste ik hem veel plezier. De minuten erna ontving ik dan wel eens een screenshot van hoe goed het ging. Ik stuurde dan een duimpje of een ‘goed bezig’ terug. Zelfs nu ik het typ, zie ik niet hoe ik ‘ik ga even een potje gamen’ anders had kunnen interpreteren. Dat was namelijk wel de bedoeling. Achter dit hele simpele zinnetje bleek namelijk een verborgen boodschap te zitten. Een soort geheimtaal waar ik de vertaalsleutel niet van heb of überhaupt wist dat die bestond. Dus ging deze verborgen boodschap finaal langs mij heen.
Elf maanden heeft het geduurd. Elf maanden lang dacht ik dat hij zijn gesprekken soms gewoon afsloot met ‘ik ga even een potje gamen.’ Elf maanden lang heb ik er niets achter gezocht waarom hij vervolgens screenshots stuurde. Om te laten zien hoeveel beter het wel niet ging als hij solo gamede, dacht ik? Voor de meeste neurotypische lezers is het klaarblijkelijk vanaf de allereerste zin duidelijk wat hij bedoelde met ‘ik ga even een potje gamen.’ Zij lijken de vertaalsleutel standaard paraat te hebben. Voor iedereen zonder die sleutel: ‘ik ga even een potje gamen’ betekent eigenlijk (meestal) ‘doe je mee?’ Als hij het onlangs niet zelf (waarschijnlijk uit wanhoop) had aangevuld met ‘doe je mee?’ was het kwartje waarschijnlijk nooit gevallen.
Natuurlijk kan ik ervan balen dat ik hem zonder het te weten zo vaak heb afgewezen, maar ik ben nogal van het omdenken: Ondanks dat ik hem steevast onbedoeld afwees, gaf hij niet op. Hij bleef me uitnodigen mee te doen. Hij vond het de moeite energie te steken in het opbouwen van onze vriendschap. Wat ook meespeelde; vaak was hij de eerste die eens vroeg: ‘Hé, hoe is het?’ Ik heb het uiteindelijk wel letterlijk gevraagd, anders zou ik altijd blijven twijfelen: ‘Zijn we vrienden?’ Zijn antwoord was een kort: ‘Natuurlijk.’ Nu weet ik het dus zeker.
Ik heb een vriend gemaakt.